Çocukların sorumlu, iş birliğine yatkın, fiziksel ve duygusal olarak gelişmiş yapıcı ve üretici bireyler olarak yetişebilmesi bakım veren ile kurulan sağlıklı bir ilişkiyle mümkündür. Bu çalışmada çocuk evlerinde görevli bakım elemanlarının bakım verdikleri çocuklara yönelik mesleki yeterliliklerinin çocuğun sağlıklı gelişimi açısından değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Araştırma kapsamında toplam 20 bakım elemanı ile görüşülmüş ve yarı yapılandırılmış görüşme formu ile derinlemesine mülakatlar gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonucunda; katılımcıların çoğunluğunun çocuklara karşı sevgi temelli bir yaklaşımda bulundukları ve çocuk eğitiminde temel bilgi ve becerilere sahip oldukları görülmüştür. Bunun yanında bakım elemanlarının çocuklarla kurdukları ilişkide duygusal bağlılıklarının yoğun olduğu ve çocukların da kendilerine daha fazla duygusal bağlılık geliştirmelerine izin verdikleri belirlenmiştir. Çocuklara sundukları disiplin ve sınır uygulamalarında ise “öznel” bir yaklaşımın var olduğu ve sınırların her bir katılımcıya göre değişkenlik gösterdiği tespit edilmiştir. Sonuç olarak kurum bakımında kalan çocukların travma mağduru oldukları ve birincil bakımı sağlamakla sorumlu olan ebeveynlerinden mahrum kaldıkları da düşünüldüğünde ikincil bakımı üstlenen bakım elemanları çocukların yaşamlarında çok önemli bir yere sahip olmaktadır. Bu sebepledir ki çocuklara daha nitelikli hizmet sunulabilmesi ve çocukların daha iyi bir gelişim gösterebilmesi için bakım elemanlarının görev ve sorumlulukları ile ilgili iyileştirici ve niteliği arttırıcı uygulamaların artırılması büyük önem arz etmektedir.
Çocuk Evi, Bakım Elemanı, Mesleki Yeterlilik, Sosyal Hizmet
